Dość słabo zachowany, unikatowy, międzypolowy fort pancerny obrony bliskiej z początku lat 90. XIX wieku, silnie zarośnięty, zniekształcony, bez zachowanych kubatur i komunikacji podziemnej.
Fort IXa „Przy Krzyżu" zlokalizowany w bliskim prawym międzypolu głównego, jednostkowego fortu pancernego IX „Brunner", tworzył wraz z nim grupę fortową, likwidując martwe pola ostrzału na podejściach od strony wsi Orzechowce oraz działając ogniem bocznym w kierunku fortu na podejściach od strony wsi Orzechowce oraz działając ogniem bocznym w kierunku fortu X „Orzechowce". Był to fort dostosowany do obrony przeciwszturmowej.
Uzbrojenie stanowiły 2 szt. 8 cm armaty M.94 w wieżach pancernych oraz dwie kolejne, dostosowane do pancernych kazamat ze strzelnicą minimalną w tradytorze dostawionym do ściany koszar szyjowych.
Obiekt został bardzo radykalnie zniszczony w momencie wysadzeń i być może na skutek bombardowania ciężką artylerią w chwili odbijania twierdzy z rąk rosyjskich. Jego bardzo zły stan wykazują już zdjęcia z okresu II wojny światowej. Został on następnie bardzo dokładnie rozebrany. Dziś to jeden z najmniej czytelnych fortów twierdzy.